Δίκαιο αλά Λευκορωσία
Η Μάχη της ζωής μου
Από τις 18 Απριλίου 2017, αγωνίζομαι με όλα τα νομικά μέσα στη Λευκορωσία, χρησιμοποιώντας και βασιζόμενη στις αρχές της Σύμβασης της Χάγης σχετικά με τη διεθνή απαγωγή παιδιών, για να επιστρέψουν οι κόρες μου στο σπίτι τους, όπου γεννήθηκαν - στη Σουηδία. Ως εκ τούτου, σύντομα συνειδητοποίησα ότι το κράτος δικαίου δεν υπάρχει στη Λευκορωσία.
Μετά την απαγωγή των παιδιών μου το 2017, έχω δώσει μια εξαντλητική νομική μάχη, όπου η πολιτική και δικαστική διαφθορά είναι "ΒΑΣΙΚΗ" σε κάθε γωνιά της λευκορωσικής κοινωνίας και αναγνωρίζεται από τις "Πολιτικές Πόρνες". Ως εκ τούτου, με λύπη μου ενημερώνω όλους εσάς που διαβάζετε την απελπισμένη μου έκκληση για "ΒΟΗΘΕΙΑ" ότι, δυστυχώς, οι Λευκορωσικές αρχές δεν ακολουθούν και δεν σέβονται τα πρωτόκολλα της Σύμβασης της Χάγης.
Η Λευκορωσία είναι ουσιαστικά ένα υπεράκτιο κράτος
για την απαγωγή γονέων που είναι Λευκορώσοι πολίτες!
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
«Καταγγελία Δικηγόρου» που εστάλη στον Αναπληρωτή Πρόεδρο του Ανώτατού Δικαστηρίου της Λευκορωσίας, κ. Α.Α. Ζαμπάρα, την οποία διενήργησε η Δικηγόρος κα Μάρθα Πόνη από την Ελλάδα.
Αντρέι Αλεξάντροβιτς Ζαμπάρα, αναπληρωτής πρόεδρος του
αστικού τμήματος του Ανώτατου Δικαστηρίου της Λευκορωσίας
Σε Αντίγραφο:
P.I. Korshunovich
E-mail: [email protected]
A.V. Koniuk
A.K. Stuk
E-mail: [email protected]
O.A. Birulia
S.Yu. Makarevich
N.A. Shutko
E-mail: [email protected]
O.L. Slizhevskiy (ex-minister)
S.V. Zadiran
E-mail: [email protected]
S.A. Ivanovich, Chairman Minsk City Bar Ass.
E-mail: [email protected]
C.V. Ivanovich, Chairman Rep. Bar Ass.
E-mail: [email protected]
United Nations High Commissioner for Human Rights
E-mail:
[email protected]
[email protected]
[email protected]
Ms. Gérardine GOH ESCOLAR, First Secretary HCCH
E-mail: [email protected]
Αξιότιμη κυρίε Πρόεδρε Α.Α. Zabara,
Ονομάζομαι Μάρθα Πόνη και είμαι Δικηγόρος του κ. Νικολάου Χαιρόπουλου στην Ελλάδα. Ως Πρόεδρος του Ανώτατού Δικαστηρίου της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας προχωρήσατε στην έκδοση της με αριθμ. 034-684/22-5-2020 απόφασης, κατόπιν προσφυγής του κ. Νικολάου Χαιρόπουλου, σε βάρος των δικαστικών αποφάσεων που εκδόθηκαν στη δίκη που ανοίχθηκε από την Trafimovich Lyudmila Arkadyevna κατά του Νικολάου Χαιρόπουλου και αφορούσε τον καθορισμό διαμονής των ανήλικων παιδιών τους και τον καθορισμό διατροφής.
Καιρό τώρα σκεφτόμουν αν θα είχε κάποιο νόημα να επιχειρήσω να σας εκφράσω την άποψή μου για την παραπάνω απόφαση του Ανώτατού Δικαστηρίου της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας. Τελικά αποφάσισα ότι ακόμα κι αν δεν έχει κανένα νόημα η άποψή μου, οφείλω να τη μοιραστώ μαζί σας, σεβόμενη τις δημοκρατικές αρχές με τις οποίες μεγάλωσα και την ελευθερία του λόγου με την οποία έμαθα να ασκώ το δικηγορικό λειτούργημα στην Ελλάδα.
Με την παραπάνω απόφαση κρίνατε ότι οι λόγοι της προσφυγής δεν μπορούν να γίνουν δεκτοί και να ικανοποιηθούν. Καταλήξατε σε αυτό το συμπέρασμα εξετάζοντας το φάκελο της υπόθεσης, ο οποίος περιλαμβάνει μόνον τα επιχειρήματα και τα αιτήματα της ενάγουσας - μητέρας των παιδιών (πολίτη της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας), χωρίς ουδέποτε να έχει ακουσθεί η άποψη και τα επιχειρήματα του εναγόμενου - πατέρα των παιδιών (Σουηδού και Έλληνα πολίτη), ο οποίος θα έπρεπε να απολαμβάνει τα ίδια δικαιώματα με τη μητέρα.
Η μητέρα δεν απέκτησε τα παιδιά μόνη της, αλλά με τον κ. Χαιρόπουλο, κατ' επιλογή της, ούτε η ιδιότητά της ως μητέρας, αυταπόδεικτα σημαίνει ότι είναι και η πλέον κατάλληλη για το μεγάλωμα και την ανατροφή αυτών των παιδιών. Η θέση και η άποψη του πατέρα παρέμεινε άγνωστη και ουδέποτε ακούστηκε από τις δικαστικές αρχές της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας προκειμένου να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα προς το συμφέρον των παιδιών. Δεν θα αναφερθώ στο κομμάτι του πώς βρέθηκαν τα παιδιά να κατοικούν στη Λευκορωσία, εν αγνοία του πατέρα και κατόπιν παράνομης μετακίνησής τους από τη μητέρα, διότι αυτό είναι μία άλλη υπόθεση, την οποία δεν κληθήκατε εσείς να κρίνετε.
Θα αναφερθώ όμως στην άρνηση των Δικαστικών Αρχών της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας να ακούσει τα επιχειρήματα και την άποψη του πατέρα, ο οποίος ουδέποτε ειδοποιήθηκε νομίμως για το δικαστήριο της 27ης Δεκεμβρίου του 2018 και από τότε έχει προβεί σε σειρά προσφυγών οι οποίες διαρκώς και αναιτιολόγητα απορρίπτονται. Ο κανόνας δικαίου που ισχύει για την επίδοση και κοινοποίηση στο εξωτερικό δικαστικών και εξωδίκων πράξεων σε αστικές ή εμπορικές υποθέσεις, στην οποία συμβαλλόμενο μέρος είναι και η Δημοκρατία της Λευκορωσίας, αφού την κύρωσε ήδη από το 1998, είναι το άρθρο 15 της Σύμβασης της 15ης/11/1965.
Η Διεθνής Σύμβαση της 15ης/11/1965 δεν καταργεί τις περί επιδόσεως διατάξεις του εσωτερικού δικαίου των χωρών που την υπέγραψαν, αλλά διασφαλίζει την περιέλευση του εγγράφου στον παραλήπτη του, ώστε να αποφεύγονται έτσι οι πλασματικές επιδόσεις και η ερήμην του διαδίκου διεξαγωγή της δίκης.
Ουδέποτε о к. Χαιρόπουλος ειδοποιήθηκε για την εκδίκαση της υπόθεσης της 27ης Δεκεμβρίου του 2018 νομίμως, ενώ οι δικαστικές αρχές της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας επιμένουν να απορρίπτουν το ανωτέρω επιχείρημά του αναιτιολόγητα. Από το Ανώτατο Δικαστήριο της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας ανέμενα την αυστηρή και απόλυτη εφαρμογή, αλλά και το σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο και τις Διεθνείς Συμβάσεις.
Προς μεγάλη μου απογοήτευση διαπίστωσα, από την ανωτέρω απόφασή σας, ότι κι εσείς απορρίπτεται το αληθινό και βάσιμο αυτό επιχείρημα του πατέρα, χωρίς καμία νομική αιτιολογία, αποφεύγοντας να αναφερθείτε στη Διεθνή Σύμβαση της 15ης/11/1965 και καταλήγοντας ότι ο εναγόμενος την ημέρα της δίκης βρισκόταν στη Δημοκρατία της Λευκορωσίας, γνώριζε ότι πρόκειται να εκδικαστεί η υπόθεση, αλλά δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο ούτε εξουσιοδότησε τον εκπρόσωπό του να το πράξει.
Ποιο είναι αλήθεια το νόμιμο αποδεικτικό έγγραφο από το οποίο προκύπτει ότι ο εναγόμενος ειδοποιήθηκε νόμιμα και γνώριζε γι' αυτή τη δίκη?
Στην απόφασή σας δεν επικαλείστε κανένα αποδεικτικό έγγραφο νόμιμης ειδοποίησης του εναγόμενου. Ποιος κανόνας δικαίου της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας υπερτερεί έναντι του άρθρου 15 της Σύμβασης της 15ης/11/1965 ; Γιατί εάν δεν υπερτερεί έναντι του άρθρου 15 κανένας κανόνας δικαίου, τότε οφείλατε να εφαρμόσετε τα οριζόμενα στη Διεθνή Σύμβαση η οποία κυρώθηκε από τη Δημοκρατία της Λευκορωσίας το 1998 (!).
Ακόμη και αν ο κ. Χαιρόπουλος μάθαινε για τη δίκη μία ημέρα πριν τη διεξαγωγή της, επ' ευκαιρία της επίσκεψής του στη Λευκορωσία για να δει τα παιδιά του, πώς θα μπορούσε να είναι έτοιμος είτε για να παραστεί είτε για να εξουσιοδοτήσει κάποιον και πώς τελικά αποδεικνύεται ότι τάχα ενημερώθηκε ; Πότε θα προλάβαινε να ετοιμαστεί για μία τέτοια δίκη που αφορούσε τα ίδια του τα παιδιά?
Δεν μπορούμε να βλέπουμε μία υπόθεση μονόπλευρα και να βγάζουμε συμπεράσματα που επηρεάζουν τις ζωές αθώων παιδιών που δεν μπορούν να υπερασπιστούν μόνα τους τον εαυτό τους, αλλά εξαρτώνται από εμάς, τους σοφούς ενήλικες. Η απόφασή σας έχει συνέπειες και καθορίζει τη ζωή παιδιών που εκτός από μητέρα έχουν και πατέρα.
Επίσης στην απόφασή σας αναφέρετε ότι δεν υπάρχει απόδειξη στο δικαστήριο ότι η μητέρα έχει μιλήσει στα παιδιά αρνητικά για τον πατέρα τους ή ότι τον εμπόδισε να επικοινωνήσει με τις κόρες τους.
Πώς καταλήξατε σε αυτό το συμπέρασμα, αφού ποτέ δεν ακούσατε τον εναγόμενο-πατέρα? Σας αρκούσε μόνο μία αγωγή της μητέρας από το 2018 για να βγάλετε το συμπέρασμα ότι η μητέρα δεν εμποδίζει την επικοινωνία των παιδιών με τον πατέρα?
Γνωρίζετε ότι ο πατέρας δεν μπορεί ούτε να συνεννοηθεί με τα παιδιά του, διότι πλέον μιλούν μόνο τη Λευκορωσική γλώσσα και η μητέρα αρνείται να μάθουν τα παιδιά σουηδικά ή ελληνικά προκειμένου να συνεννοούνται με τον πατέρα τους?
Γνωρίζετε ότι ο πατέρας μέχρι πρόσφατα δεν ήξερε ούτε σε ποιο σχολείο φοιτούν τα παιδιά του, διότι η μητέρα αρνούνταν να τον ενημερώσει και χρειάστηκε ο εναγόμενος να αποστείλει σειρά αιτημάτων στο Υπουργείο Παιδείας για να μάθει το σχολείο των παιδιών του?
Ποια λοιπόν αποδεικτικά στοιχεία λάβατε υπόψη σας για να καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι η μητέρα δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα στην επικοινωνία του πατέρα με τα παιδιά τους?
Πιθανόν να μη σας απασχολεί ή να μη σας αφορά το ζήτημα, όμως όλες οι αρχές ενός κράτους έχουν υποχρέωση να προστατεύουν τα παιδιά και να σέβονται τόσο τα μητρικά όσο και τα πατρικά, αλλά και τα ανθρώπινα δικαιώματα, κάτι το οποίο δεν φαίνεται να πράξατε. Πώς θα ένιωθε αλήθεια ο καθένας από εμάς εάν βρισκόμασταν στη θέση αυτού του πατέρα ως γονείς ; Εγώ μπορώ να το φανταστώ και πραγματικά ανατριχιάζω και μόνον στην ιδέα.
With all due respect to your face, I had to express my point of view because I exercise a function, I serve the law and truth, and I believe in freedom of speech and opinion. I wish no man and no father to be treated the way Mr. Cheropoulos was treated in the Republic of Belarus, and I wish no child in the future to be deprived of his father and parents in general because of the decisions of ”wise” and ”respectable” adults.
Με εκτίμηση
Μάρθα Πόνη
Δικηγόρος Ελλάδος
Μητέρα Παιδιών
Άνθρωπος
Η καταγγελία δικηγόρου επισυνάπτεται στο παρόν:
English version: 2020.07.28 English Version of Final Letter to Mr. A.A. Zabara
Greek version: 2020.07.28 Greek Version of Final Letter to Mr. A.A. Zabara
Russian version: 2020.07.28 Russian Version of Final Letter to Mr. A.A. Zabara
Ukrainian version: 2020.07.28 Ukrainian Version of Final Letter to Mr. A.A. Zabara
Slovak version: 2020.07.28 Slovak Version of Final Letter to Mr. A.A. Zabara
Italian version: 2020.07.28 Italian Version of Final Letter to Mr. A.A. Zabara
*Σε περίπτωση που υπάρχουν αποκλίσεις στην ερμηνεία του παραπάνω κειμένου, υπερισχύει το πρωτότυπο κείμενο στην ελληνική γλώσσα.
Νικόλαος ΑΑ Χαιρόπουλος
Στοκχόλμη, Αύγουστος 2020
Πατέρας της Ανθής και της Αλεξάνδρας
Αναθεωρημένο, Οκτ. 2023
Εμπλεκόμενα κράτη:
Sweden and Belarus – Both nations are parties to the 1980 Hague Convention on the Civil Matters of International Child Abduction.
Σύντομο ιστορικό των ενεργειών του πατέρα:
# The father, Nicolaos Cheropoulos, immediately submitted an application to the competent Central Authority of Sweden for the return of his children (on 25/04/2017) in accordance with the provisions of Article 8 of the 1980 Hague Convention and within the courts of Belarus, who in breach of the 1980 Hague Convention, did not return the children to Sweden as they should have and refused to implement it. Although Belarus is a Contracting State, thus blatantly violating International Law, the parental and paternal rights of Mr. Nicolaos Cheropoulos and the human rights of the children and the father.
# In fact, the father exhausted all legal remedies and even reached the Supreme Court of Belarus without finally being acquitted. The Belarusian Judicial Authorities also ruled, entirely illegally and in the absence of the father, on the issue of child custody, without him ever being legally notified of the date of the first hearing of the case (in violation of Article 15 of the Convention of 15/11/1965 on the service abroad of judicial and extrajudicial documents in civil or commercial matters).
# And, in breach of Article 16 of The Hague Convention, they did not have the right to judge on this issue before it was established that there was no case of return of the children.
# A final and irrevocable decision had already been issued by the Swedish Courts, the only competent ones that assigned custody of the children to the father.
Author
διεξήχθη από την Δικηγόρο κα Μάρθα Πόνι
The facts of the Custody Case:
The father’s appeal was again rejected, with an illegal and irrational decision due to the legal data did not have a valid and substantial legal reasoning
#L.A. Trafimovich sued the father in the Belarusian courts regarding the custody of the children, determination of their place of residence, payment of alimony by the father, and resolution of a different procedure for the transfer of minor children outside the Republic of Belarus.
#The Court upheld the claims of L.A. Trafimovich with the decision dated December 27, 2018, in the absence of the father, who then appealed the decision for a second time, requesting its annulment, as the ruled decision was illegal for the following reasons:
#The father, a resident of Sweden, was not legally and duly notified of the hearing on December 27, 2018. Consequently, he was not informed about the case discussion as required by Article 15 of the Convention on 15/11/1965 on Service Abroad of Judicial and Extrajudicial Documents in Civil or Commercial Matters. Therefore, he was not present or represented by a lawyer.
#The issued decision was illegal as it did not fall within the jurisdiction of the Court of Justice of the Republic of Belarus. However, custody of the minors has been previously considered and finally ruled by the Swedish courts (as early as September 2018) that have decided that custody of the children is entrusted to the father, and this decision has become effective.
#This decision was illegal as the Courts of the Republic of Belarus were not entitled to consider the case of determining the place of residence of the minors because the possible return of the children to Sweden was still pending, in line with the 1980 Hague Convention.
#The decision was based on facts, not supported by reliable information.
Ελληνικά 
English 
Русский 
Українська 
Slovenčina 
Italiano