Δίκαιο αλά Λευκορωσία
Η Υπόθεσης Επιμέλειας
Η Υπόθεσης Επιμέλειας - Μια νομική ανάλυση που διεξήχθη
διεξήχθη από την Δικηγόρο κα Μάρθα Πόνι
Ζαμπάρα Α.Α., αναπληρωτής πρόεδρος του αστικού τμήματος
του Ανώτατου Δικαστηρίου της Λευκορωσίας
Ανάλυση της Υπόθεσης Επιμέλειας - Αξίωση της κας Τραφίμοβιτς
Εισαγωγικά:
Ο Νικόλαος Χαιρόπουλος κάτοικος Σουηδίας, Σουηδός και Έλληνας υπήκοος, συμβίωνε με την L.A. Trafimovich, Λευκορωσίδα υπήκοο, στη Στοκχόλμη Σουηδίας. Από τη σχέση τους απέκτησαν δύο παιδιά, την Ανθούλα που γεννήθηκε στη Σουηδία την 08-06-2012 και την Αλεξάνδρα που γεννήθηκε στη Σουηδία την 01-04-2015. Η επιμέλεια των παιδιών ασκούνταν από κοινού και από τους δύο γονείς. Η L.A. Trafimovich την 18-04-2017 αιφνιδίως και εν αγνοία του Νικολάου Χαιρόπουλου μετακινεί παράνομα τα παιδιά από τη Σουηδία στη Λευκορωσία και ξεκινάει ο γολγοθάς του πατέρα αφού πλέον βρισκόμαστε μπροστά σε μία διεθνή υπόθεση απαγωγής παιδιών από τη μητέρα τους.
Εμπλεκόμενα Κράτη:
Σουηδία, Λευκορωσία – Και τα δύο κράτη είναι συμβαλλόμενα μέρη τόσο στη Σύμβαση της Χάγης του 1980 για τα αστικά θέματα της διεθνούς απαγωγής παιδιών, όσο και στη Σύμβαση της 15ης/11/1965 για την επίδοση και κοινοποίηση στο εξωτερικό δικαστικών και εξωδίκων πράξεων σε αστικές ή εμπορικές υποθέσεις.
Σύντομο ιστορικό που προηγήθηκε της απόφασης που παρατίθεται:
Ο πατέρας Νικόλαος Χαιρόπουλος υπέβαλε άμεσα αίτηση στην αρμόδια Κεντρική Αρχή της Σουηδίας για την επιστροφή των παιδιών (την 25-04-2017) σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 8 της Σύμβασης της Χάγης του 1980 και εντός της προθεσμίας του άρθρου 12. Τα Δικαστήρια της Λευκορωσίας, κατά παράβαση της Σύμβασης της Χάγης του 1980 δεν επέστρεψαν τα παιδιά στη Σουηδία, ως όφειλαν και αρνήθηκαν να την εφαρμόσουν, παρά το γεγονός ότι η Λευκορωσία είναι συμβαλλόμενο κράτος, παραβιάζοντας έτσι κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο, τα πατρικά δικαιώματα του κ. Νικολάου Χαιρόπουλου και τα ανθρώπινα δικαιώματα των παιδιών και του πατέρα.
Μάλιστα ο πατέρας εξάντλησε όλα τα ένδικα μέσα και έφτασε μέχρι και το Ανώτατο Δικαστήριο της Λευκορωσίας, χωρίς τελικώς να δικαιωθεί (Ίσως η δικαιοσύνη στη χώρα της Λευκορωσίας να είναι τυφλή ή καλύτερα ανύπαρκτη για οποιονδήποτε μη Λευκορώσο υπήκοο).
Επίσης οι Λευκορώσικες Δικαστικές Αρχές έκριναν, όλως παρανόμως κι ερήμην του πατέρα και για το θέμα της επιμέλειας των παιδιών, χωρίς ποτέ να του κοινοποιηθεί νόμιμα η ημερομηνία της επ’ ακροατηρίω συζήτησης της υπόθεσης (κατά παράβαση του άρθρου 15 της Σύμβασης της 15ης/11/1965 για την επίδοση και κοινοποίηση στο εξωτερικό δικαστικών και εξωδίκων πράξεων σε αστικές ή εμπορικές υποθέσεις) και φυσικά κατά παράβαση του άρθρου 16 της Σύμβασης, αφού δεν είχαν δικαίωμα να κρίνουν επ’ αυτού του ζητήματος προτού διαπιστωθεί ότι δεν συντρέχει περίπτωση επιστροφής των παιδιών κι ενώ ήδη προηγουμένως είχε εκδοθεί τελεσίδικη και αμετάκλητη απόφαση από τα Σουηδικά Δικαστήρια, που ήταν και τα μόνα αρμόδια, τα οποία και ανέθεσαν την επιμέλεια των παιδιών στον πατέρα.
Κείμενο απόφασης Παρατίθεται Συνημμένη:
2018-12-27 EN Illegally Ruled Custody Decision
2018-12-27 RU Illegally Ruled Custody Decision
Τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης:
# H L.A. Trafimovich ασκεί αγωγή κατά του πατέρα ενώπιον των Λευκορώσικων Δικαστηρίων σχετικά με την επιμέλεια των παιδιών, τον καθορισμό του τόπου διαμονής τους, την καταβολή διατροφής από τον πατέρα και τον καθορισμό διαφορετικής διαδικασίας για την μετακίνηση των ανηλίκων τέκνων εκτός της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας.
# Το Δικαστήριο ικανοποιεί τις αξιώσεις της LA Trafimovich, με την απόφαση της 27ης Δεκεμβρίου του 2018, ερήμην του πατέρα και αυτός προσφεύγει για δεύτερη φορά κατά της απόφασης, ζητώντας την ακύρωσή της.
Είναι παράνομη για τους κάτωθι λόγους:
1. Ο πατέρας, κάτοικος Σουηδίας, δεν ειδοποιήθηκε νομίμως και προσηκόντως για το Δικαστήριο της 27ης Δεκεμβρίου του 2018, αφού δεν ενημερώθηκε για τη συζήτηση της υπόθεσης, συμφώνως με τα οριζόμενα στο άρθρο 15 της Σύμβασης της 15ης/11/1965 για την επίδοση και κοινοποίηση στο εξωτερικό δικαστικών και εξωδίκων πράξεων σε αστικές ή εμπορικές υποθέσεις και κατά συνέπεια δεν παραστάθηκε και δεν εκπροσωπήθηκε από συνήγορο.
2. Η απόφαση εκδόθηκε παρανόμως δεδομένου ότι δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας, το ζήτημα της επιμέλειας των ανηλίκων αφού το εν λόγω ζήτημα είχε προηγουμένως εξεταστεί και τελεσιδίκως κριθεί από τα Σουηδικά Δικαστήρια (ήδη από το Σεπτέμβριο του 2018), τα οποία έκριναν ότι η επιμέλεια των ανηλίκων ανατίθεται στον πατέρα και η απόφαση αυτή τέθηκε σε ισχύ.
3. Η απόφαση αυτή είναι παράνομη, δεδομένου ότι τα Δικαστήρια της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας δεν είχαν δικαίωμα να εξετάσουν την υπόθεση σχετικά με τον καθορισμό του τόπου διαμονής των ανηλίκων παιδιών, αφού εκκρεμούσε ακόμη το ζήτημα της επιστροφής των παιδιών στη Σουηδία, σύμφωνα με τα οριζόμενα στη Σύμβαση της Χάγης του 1980.
4. Η απόφαση βασίστηκε σε γεγονότα που δεν υποστηρίχθηκαν από αξιόπιστα στοιχεία.
Η προσφυγή του πατέρα απορρίφθηκε για άλλη μια φορά, με μια απόφαση εντελώς παράνομη και παράλογη για τα νομικά δεδομένα, η οποία δεν έχει καν έγκυρο και ουσιαστικό νομικό σκεπτικό.
Κείμενο απόφασης Παρατίθεται Συνημμένη:
Νομικός Σχολιασμός:
1.
Όπως προκύπτει από το κείμενο της παρατιθέμενης απόφασης οι Δικαστικές Αρχές της Λευκορωσίας απέρριψαν τον πρώτο λόγο της προσφυγής του κ. Χαιρόπουλου, περί μη νόμιμης κοινοποίησης σε αυτόν της ημερομηνίας εκδίκασης της υπόθεσης της επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων του, χωρίς να επικαλεστεί καμία νομική διάταξη και αιτιολογία, αναφέροντας ότι αυτό δεν αποτελεί λόγο ακυρώσεως των δικαστικών αποφάσεων, δεδομένου ότι ο κ. Χαιρόπουλος ήταν στην επικράτεια της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας κατά την εξέταση της υπόθεσης και η ενάγουσα (LA Trafimovich) τον είχε ενημερώσει για την ανάγκη να εμφανιστεί στο δικαστήριο.
Ποιος κανόνας δικαίου επιτρέπει στην ίδια την ενάγουσα να ειδοποιήσει τον εναγόμενο ότι εξετάζεται στο Δικαστήριο υπόθεσή του και από πότε μία τέτοια ενέργεια αποτελεί νόμιμη κοινοποίηση δικογράφου ; Πώς προκύπτει ότι πράγματι η ενάγουσα ενημέρωσε τον εναγόμενο και ότι απλά δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο απλώς για να παγιδέψει και να βλάψει τον αντίδικό της ; Στην παράλογη περίπτωση που επιτρεπόταν νομικά να ενημερώνει ο ενάγων τον εναγόμενο, πόσες ημέρες πριν έπρεπε να τον ενημερώσει και πώς ο εναγόμενος αλήθεια θα μπορούσε να παρασταθεί ή να εκπροσωπηθεί σε ένα Δικαστήριο για το οποίο έχει ενημερωθεί από τον αντίδικό του ανεπίσημα και τελευταία στιγμή, επ’ ευκαιρία ολιγοήμερης επίσκεψής του για να συναντήσει τα παιδιά του σε μία χώρα που δεν μιλάει καν τη γλώσσα της, ώστε να δύναται να εκπροσωπηθεί από δικηγόρο, να αμυνθεί, αλλά και να έχει συγκεντρώσει τα απαιτούμενα στοιχεία για την απόκρουση μίας αγωγής?
Η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι μία!
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ κανένας κανόνας δικαίου που να επιτρέπει όλα τα παραπάνω και αυτό γιατί θα οδηγούμασταν στην έκδοση σωρείας παράνομων αποφάσεων και στην καταστρατήγηση των δικαιωμάτων άμυνας, ακροάσεως και δίκαιης δίκης που δικαιούνται να έχουν όλοι οι διάδικοι.
Ο κανόνας δικαίου που ισχύει εν προκειμένω και μάλιστα παραβιάστηκε κατάφωρα από τις Λευκορώσικες Δικαστικές Αρχές, οι οποίες εξέδωσαν την ανωτέρω παράνομη και νομικά αβάσιμη και αναιτιολόγητη απόφαση είναι ένας. Πρόκειται για τη διάταξη του άρθρου 15 της Σύμβασης της 15ης/11/1965 για την επίδοση και κοινοποίηση στο εξωτερικό δικαστικών και εξωδίκων πράξεων σε αστικές ή εμπορικές υποθέσεις, στην οποία συμβαλλόμενο μέρος είναι και η Δημοκρατία της Λευκορωσίας, αφού την κύρωσε ήδη από το 1998 και αναφέρει:
Αρθρο 15:
Εάν εισαγωγικό της δίκης έγγραφο ή ισοδύναμη πράξη χρειασθεί να διαβιβασθεί για τον σκοπό επίδοσης ή κοινοποίησης στο εξωτερικό, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας σύμβασης, και αν ο εναγόμενος ερημοδικήσει, ο δικαστής υποχρεούται να αναβάλει την έκδοση αποφάσεως μέχρις ότου διαπιστωθεί ότι:
1) είτε ότι η πράξη επιδόθηκε ή κοινοποιήθηκε σύμφωνα με τον τύπο τον προδιαγραφόμενο από τη νομοθεσία του κράτους στο οποίο απευθύνεται η αίτηση για την επίδοση ή κοινοποίηση πράξεων που συντάχθηκαν σε αυτό το κράτος και που προορίζονται για πρόσωπα που βρίσκονται στο έδαφός του,
2) είτε ότι η πράξη επιδόθηκε πράγματι στον εναγόμενο, ή στην κατοικία του σύμφωνα με άλλη διαδικασία που προβλέπεται στην παρούσα σύμβαση,
-και ότι σε κάθε μία από αυτές τις περιπτώσεις είτε η επίδοση ή η κοινοποίηση είτε η παράδοση έγιναν εγκαίρως ώστε να μπορέσει ο εναγόμενος να υπερασπισθεί τον εαυτό του. Κάθε συμβαλλόμενο κράτος έχει την ευχέρεια να δηλώσει ότι οι δικαστές του, παρά τις διατάξεις της πρώτης παραγράφου του παρόντος άρθρου, μπορούν να εκδώσουν απόφαση, εφόσον συγκεντρώνονται οι κατωτέρω προϋποθέσεις, ακόμη και αν δεν έχει παραληφθεί καμία βεβαίωση για την επίδοση ή κοινοποίηση ή την παράδοση:
α) η πράξη διαβιβάσθηκε σύμφωνα με έναν από τους τρόπους που προβλέπονται στην παρούσα σύμβαση,
β) μια προθεσμία, που ο δικαστής θα εκτιμά σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση και που δεν θα είναι μικρότερη από έξι μήνες, έχει παρέλθει από την ημερομηνία αποστολής της πράξης,
γ) παρόλες τις επίμονες ενέργειες από τις αρμόδιες αρχές του κράτους στο οποίο απευθύνεται η αίτηση, δεν μπόρεσε να ληφθεί καμία βεβαίωση.
Το άρθρο αυτό δεν εμποδίζει όπως, σε επείγουσα περίπτωση, ο δικαστής διατάξει προσωρινά ή συντηρητικά μέτρα.
Από τα παραπάνω καθίσταται σαφές και αναμφισβήτητο ότι οι Λευκορώσικες Δικαστικές Αρχές, προχώρησαν στην έκδοση άλλης μίας απόφασης, κατά παράβαση ακόμη και των Διεθνών Συμβάσεων που έχουν κυρωθεί από τη Δημοκρατία της Λευκορωσίας και χωρίς να επικαλούνται καν την ύπαρξη κάποιου κανόνα δικαίου, έστω για να δώσουν μία επίφαση ύπαρξης δικαιοσύνης, καταστρατηγούν τα ανθρώπινα δικαιώματα του κ. Χαιρόπουλου και των παιδιών του, τα πατρικά του δικαιώματα, το δικαίωμά του να αντιμετωπίζεται από τη δικαιοσύνη ως ίσος με έναν Λευκορώσο υπήκοο και προσβάλλουν το αίσθημα δικαίου, της ηθικής και της λογικής κάθε ευυπόληπτου και συνετού ανθρώπου αλλά και κάθε ευνομούμενης κοινωνίας που σέβεται τους ανθρώπους και τα δικαιώματά τους.
Η ορθή και σύννομη επίδοση κινεί το νήμα της πολιτικής δίκης, η ελλιπής επίδοση κωλύει την πρόοδό της, οδηγεί σε πλείστες ακυρότητες και δημιουργεί συχνά ανεπανόρθωτες έννομες συνέπειες, είναι δε το πρώτο στάδιο που ακολουθεί την κατάθεση του δικογράφου. Εξάλλου, το δίκαιο των επιδόσεων, χαρακτηριζόμενο από ιδιαίτερη τυπικότητα, αποτελεί τη βασική μορφή πρακτικής εφαρμογής του θεμελιώδους, για την πολιτική δικονομία κάθε ευνομούμενου κράτους, δικαιώματος της εκατέρωθεν ακροάσεως, την τήρηση της οποίας καλείται να ελέγξει ο δικαστής προτού προχωρήσει στην κρίση της νομικής και ουσιαστικής βασιμότητας του δικογράφου που έχει ενώπιών του.
Η διεθνής Σύμβαση της 15ης/11/1965 δεν καταργεί τις περί επιδόσεως διατάξεις του εσωτερικού δικαίου των χωρών που την υπέγραψαν, αλλά διασφαλίζει την περιέλευση του εγγράφου στον παραλήπτη του, ώστε να αποφεύγονται έτσι οι πλασματικές επιδόσεις και η ερήμην του διαδίκου διεξαγωγή της δίκης. Ειδικότερα, κατά τις διατάξεις του άρθρου 15 της πιο πάνω Διεθνούς Σύμβασης, σχετικής με την επίδοση και κοινοποίηση στο εξωτερικό δικαστικών και εξώδικων πράξεων που αφορούν αστικές και εμπορικές υποθέσεις, η οποία τέθηκε σε ισχύ ως προς την Λευκορωσία το 1998. Η απόδειξη της επιδόσεως των διαβιβαζόμενων, για σκοπό επίδοσης ή κοινοποίησης, στο εξωτερικό εγγράφων, πρέπει να προκύπτει είτε από το χρονολογημένο και δεόντως επικυρωμένο αποδεικτικό παραλαβής, από αυτόν προς τον οποίο απευθύνεται, είτε με πιστοποιητικό της αρχής του κράτους προς το οποίο η αίτηση, που να εμφαίνει το γεγονός, τον τόπο και τη χρονολογία της επίδοσης.
Έτσι που να βεβαιώνεται, όπως ήδη έχει προαναφερθεί, ότι αυτός προς τον οποίο γίνεται η επίδοση ή η κοινοποίηση έλαβε γνώση του προς επίδοση εγγράφου!
Συνεπώς, η συζήτηση μίας αγωγής κηρύσσεται απαράδεκτη από τον Δικαστή, αν δεν υπάρξει με απόδειξη πραγματική επίδοση του δικογράφου της αγωγής στον εναγόμενο και αν δεν μεσολαβήσει εύλογο χρονικό διάστημα, ώστε να έχει εγκαίρως κλητευθεί ο εναγόμενος και να δύναται να υπερασπίσει τον εαυτό του. Αντ’ αυτού οι Λευκορώσικες Δικαστικές Αρχές προχώρησαν κανονικά στην εκδίκαση της αγωγής της LA Trafimovich, ερήμην του κ. Χαιρόπουλου.
2-3.
Από την παρατιθέμενη απόφαση προκύπτει ότι οι Δικαστικές Αρχές της Λευκορωσίας απέρριψαν και το δεύτερο λόγο της προσφυγής του κ. Χαιρόπουλου, σύμφωνα με τον οποίο η απόφαση της 27ης Δεκεμβρίου του 2018 εκδόθηκε παρανόμως δεδομένου ότι δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας το ζήτημα της επιμέλειας των ανηλίκων, αφού το εν λόγω ζήτημα είχε προηγουμένως εξεταστεί και τελεσιδίκως κριθεί από τα Σουηδικά Δικαστήρια, τα οποία έκριναν την 19/09/2018 ότι η επιμέλεια των ανηλίκων ανατίθεται στον πατέρα και η απόφαση αυτή τέθηκε σε ισχύ.
Μάλιστα οι Δικαστικές Αρχές απέρριψαν τον ανωτέρω βάσιμο και αληθινό λόγο της προσφυγής, επικαλούμενες ότι η ενάγουσα L.A. Trafimovich άσκησε την αγωγή της για την επιμέλεια των ανηλίκων την 27-04-2017, πριν από τον κ. Χαιρόπουλο που άσκησε την αντίστοιχη στη Σουηδία την 30-05-2017 (ενώ η αλήθεια είναι ότι τη σχετική αγωγή την άσκησε ο κ. Χαιρόπουλος στη Σουηδία την 04-05-2017 και ήδη την 30-05-2017 εκδόθηκε απόφαση με την οποία ανατέθηκε στον πατέρα προσωρινά η επιμέλεια των παιδιών) και άρα έχουν δικαιοδοσία τα Λευκορώσικα Δικαστήρια, ενώ για να ενισχύσουν την κρίση τους επιπλέον αναφέρουν ότι τα παιδιά είναι Λευκορώσοι υπήκοοι και διαμένουν στη Λευκορωσία με τη μητέρα τους πάνω από ένα χρόνο.
Οι Δικαστικές Αρχές της Λευκορωσίας καταλήγουν στα παραπάνω λανθασμένα συμπεράσματα και κρίσεις μη λαμβάνοντας υπόψη του ισχύοντες κανόνες δικαίου και παρερμηνεύοντας αυτούς αλλά και τα πραγματικά περιστατικά, προκειμένου να απορρίψουν τη βάσιμη και νόμιμη προσφυγή του κ. Χαιρόπουλου. Συγκεκριμένα αναφέρεται στην απόφαση ότι:
# Τα παιδιά είναι και Λευκορώσοι υπήκοοι. - Καμία σχέση και νόμιμη βάση δεν έχει αυτό, δεδομένου ότι τα παιδιά είναι και Λευκορώσοι υπήκοοι διότι η μητέρα τους είναι Λευκορωσίδα, πλην όμως γεννήθηκαν στη Σουηδία, ήταν μόνιμοι κάτοικοι Σουηδίας και μεγάλωσαν στη Σουηδία, μέχρι τη στιγμή που απήχθησαν από τη μητέρα τους για να μεταφερθούν παράνομα στη Λευκορωσία. Αρμόδια λοιπόν για το ζήτημα της επιμέλειας των ανηλίκων είναι τα Δικαστήρια της Σουηδίας, ήτοι αυτά της συνήθους διαμονής των ανηλίκων (άρθρα 3 και 14 της Σύμβασης της Χάγης του 1980).
# Τα παιδιά διαμένουν πάνω από ένα έτος στη Λευκορωσία. - Ποιος αλήθεια ευθύνεται για το ότι τα παιδιά διαμένουν πάνω από ένα έτος στη Λευκορωσία ; Ο κ. Χαιρόπουλος όχι, καθώς κινήθηκε αμεσότατα υποβάλλοντας, λίγες ημέρες μετά την απαγωγή των παιδιών του, αίτηση προς τις Κεντρικές Αρχές της Σουηδίας για την επιστροφή τους. Οι ίδιες οι Λευκορώσικες Δικαστικές Αρχές απροκάλυπτα παραβίασαν τα όσα ορίζει η Σύμβαση της Χάγης του 1980 και αρνήθηκαν να επιστρέψουν τα παιδιά στη Χώρα της συνήθους διαμονής τους και τώρα έρχονται να επικαλεστούν τις συνθήκες που οι ίδιες προκάλεσαν, για να δώσουν την επίφαση αιτιολογίας στην παρούσα απόφασή τους που απορρίπτει αβάσιμα και παράνομα την προσφυγή του πατέρα. Είναι πραγματικά απροκάλυπτη η κακοδικία εκ μέρους των Λευκορώσικων Δικαστικών Αρχών, οι οποίες πλέον χρησιμοποιούν ως επιχειρήματα σε βάρος του πατέρα, τα σφάλματα και τις παράνομες ενέργειες που οι ίδιες διέπραξαν κατά παράβαση των Διεθνών Συμβάσεων και του Διεθνούς Δικαίου, καταπατώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Και όλα αυτά μάλιστα, όταν ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Λευκορωσίας στην από 30-5-2019 δήλωσή του, αναφορικά με τη Σύμβαση της Χάγης, αναφέρει ότι, τα παιδιά πρέπει να επιστρέφονται στην «αρχική» τους χώρα όσο το δυνατόν συντομότερα και ότι οποιαδήποτε διαφορά θα πρέπει να επιλύεται περαιτέρω από το αρμόδιο δικαστήριο της αρχικής μόνιμης κατοικίας τους, το οποίο σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης είναι το μόνο που έχει την αρμοδιότητα σε ζητήματα επιμέλειας και διατροφής.
Πηγή:
Η L.A. Trafimovich άσκησε την αγωγή της αναφορικά με την επιμέλεια των παιδιών στη Λευκορωσία την 27-04-2017, ενώ ο κύριος Χαιρόπουλος την αντίστοιχη στη Σουηδία μεταγενέστερα, την 30-05-2017. Καταρχήν η αλήθεια είναι ότι τη σχετική αγωγή την άσκησε ο κ. Χαιρόπουλος στη Σουηδία την 04-05-2017 και ήδη την 30-05-2017 εκδόθηκε απόφαση με την οποία ανατέθηκε στον πατέρα προσωρινά η επιμέλεια των παιδιών. Επιπλέον, με αυτό το επιχείρημα, για ακόμα μία φορά εκουσίως επιχειρείται η δημιουργία ψευδών εντυπώσεων, καθώς υπάρχει καταφανής παραβίαση της Σύμβασης της Χάγης του 1980.
Συγκεκριμένα η διάταξη του άρθρου 16 ορίζει ότι «αφότου τους γνωστοποιηθεί η παράνομη μετακίνηση ενός παιδιού ή η κατακράτηση του κατά το άρθρο 3, οι δικαστικές ή διοικητικές αρχές του Συμβαλλόμενου Κράτους, όπου το παιδί μετακινήθηκε ή κατακρατήθηκε, δεν μπορούν να κρίνουν επί του κυρίου θέματος του δικαιώματος της επιμέλειας, μέχρι να διαπιστωθεί ότι δεν συντρέχει περίπτωση επιστροφής του παιδιού κατά την παρούσα Σύμβαση ή μέχρι να διαρρεύσει εύλογο χρονικό διάστημα χωρίς να υπάρξει αίτηση εφαρμογής της Σύμβασης». Εν προκειμένω λοιπόν επικαλούνται ότι η αγωγή της LA Trafimovich προηγείται, ενώ αυτή ασκήθηκε μόλις 10 ημέρες μετά την απαγωγή και παράνομη μετακίνηση των παιδιών, χωρίς να έχει δικαίωμα προς τούτο κι ενώ εκκρεμούσε αίτηση του πατέρα περί επιστροφής τους.
Πώς μπορεί να προηγείται μία αγωγή απαράδεκτη και παράνομη που ασκείται σε αναρμόδιο δικαστήριο (αφού τα σουηδικά δικαστήρια ήταν αρμόδια ως αυτά της συνήθους διαμονής τους) και που δεν μπορεί να κριθεί βάσει της ανωτέρω διάταξης ; Πώς μπορεί να αναγνωριστεί χρονική προτεραιότητα σε μία παράνομη αγωγή που ασκήθηκε όταν ακόμα ο πατέρας αναζητούσε με τη βοήθεια της Σουηδικής Αστυνομίας και των Αρχών πού βρίσκονται τα παιδιά του ; Παρόλα αυτά οι Λευκορώσικες Δικαστικές Αρχές επιχειρηματολογούν με αυτό το σκεπτικό, μόνο και μόνο προκειμένου να απορρίψουν την προσφυγή του πατέρα, χωρίς καμία νομική αιτιολογία και βάση.
Επιπρόσθετα η οριστική και τελεσίδικη απόφαση από τα αρμόδια Σουηδικά Δικαστήρια εκδόθηκε την 19η Σεπτεμβρίου του 2018 και δυνάμει αυτής ανατίθεται στον πατέρα η επιμέλεια των ανηλίκων, ενώ η αντίστοιχη από τα αναρμόδια Λευκορώσικα Δικαστήρια εκδόθηκε την 27η Δεκεμβρίου του 2018.
Η ανωτέρω απόφαση αποτελεί μικρό μόνο δείγμα του «Γολγοθά» ενός πατέρα να αναγνωριστεί το δίκαιο το δικό του και των παιδιών του, καθώς σωρεία αποφάσεων έχει εκδώσει η Λευκορωσική Δικαιοσύνη σε βάρος του, κατά παράβαση της Σύμβασης της Χάγης του 1980 και του Διεθνούς Δικαίου, καταστρατηγώντας τα πατρικά και ανθρώπινα δικαιώματα του πατέρα και των παιδιών και στερώντας του ακόμη και το δικαίωμα ακροάσεως και παράστασης ή εκπροσώπησης στο δικαστήριο. Μήπως τελικά όλα αυτά είναι «φυσιολογικά» για μία χώρα που δεν έχει καν υπογράψει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου; Μήπως γι’ αυτό η χώρα αυτή κατηγορείται διαρκώς ότι δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τελευταία Εξέλιξη της Υπόθεσης:
Την ώρα που ολοκληρωνόταν η παρούσα ανάλυση, εκδόθηκε και η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Λευκορωσίας αναφορικά με την παραπάνω υπόθεση. Δυστυχώς ο αγώνας αυτού του πατέρα ολοκληρώθηκε, όπως ακριβώς αναμενόταν, δηλαδή με την έκδοση ακόμα μίας παράνομης απόφασης, που αρνείται να εξετάσει τις ενστάσεις και τη θέση του πατέρα, για την οποία θα μπορούσαμε συμπληρωματικά και συνοπτικά να σχολιάσουμε τα εξής:
1. Η απόφαση αρχικώς περιορίζεται σε μία γενικόλογη αναφορά ότι από την μελέτη του φακέλου της υπόθεσης, δεν προέκυψε η βασιμότητα των ενστάσεων του πατέρα, περί μη νομίμου επιδόσεως και ελλείψεως δικαιοδοσίας των λευκορώσικων δικαστηρίων.
2. Εν συνεχεία η απόφαση επαναλαμβάνει ό,τι και οι προηγούμενες και αναλώνεται στην αναφορά ενός σύντομου ιστορικού για να καταλήξει ότι ορθώς το δικαστήριο όρισε ως τόπο διαμονής των παιδιών, αυτόν της μητέρας τους, διότι έλαβε υπόψη του την ηλικία των παιδιών και την ανάγκη τους για μητρική στοργή, καθώς και τη δημιουργία κατάλληλων συνθηκών διαβίωσης, αλλά και τη σύμφωνη γνώμη του Υπουργείου Παιδείας του Μινσκ (!!!).
Προφανώς θα λέγαμε ότι το Δικαστήριο δεν θεωρεί απαραίτητο να λάβει υπόψη του τη θέση του πατέρα, ούτε μπαίνει στον κόπο να αξιολογήσει τον τρόπο με τον οποίο η μητέρα κατάφερε να απομακρύνει τα παιδιά από τον πατέρα και τη χώρα γέννησης και διαμονής τους.
Μάλιστα το Ανώτατο Δικαστήριο της Λευκορωσίας θεωρεί ότι έχει αποδειχθεί με βεβαιότητα ότι η μητέρα έχει δημιουργήσει όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη των παιδιών.
3. Εντυπωσιακή είναι η αναφορά της απόφασης ότι κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν πιστοποιεί ότι η μητέρα μιλά αρνητικά για τον πατέρα ή τον εμποδίζει να επικοινωνήσει με τις κόρες του.
Η παραπάνω προκλητικά αβάσιμη διαπίστωση του δικαστηρίου καταδεικνύει τη μεροληψία του και την άρνησή του να αποδώσει δικαιοσύνη. Πραγματικά πώς θα υπήρχε αποδεικτικό στοιχείο γι’ αυτό, αφού η μόνη που παραστάθηκε στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο ήταν η μητέρα και λάβανε υπόψη τους μόνο τους δικούς της ισχυρισμούς (!?).
Είναι δυνατόν η ίδια η μητέρα να προσκόμιζε στοιχεία ότι μιλάει αρνητικά στα παιδιά για τον πατέρα τους και ότι δεν τον αφήνει να επικοινωνήσει μαζί τους; Αυτά τα στοιχεία μόνον ο πατέρας μπορούσε να τα προσκομίσει, ο οποίος όμως δεν παραστάθηκε στο δικαστήριο αυτό, αφού δεν είχε κληθεί νομίμως προς τούτο και δεν είχε λάβει γνώση.
Οι διαπιστώσεις αυτές του δικαστηρίου είναι αστείες και εμπαίζουν τη νοημοσύνη κάθε λογικού ανθρώπου κι εδώ να θυμίσουμε ότι πρόκειται για το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας της Λευκορωσίας, που θα έπρεπε να φροντίζει ώστε με τις αποφάσεις του να εμπνέει σεβασμό κι εμπιστοσύνη, έστω και φαινομενικά.
4. Έτσι η απόφαση καταλήγει ότι οι ενστάσεις του πατέρα είναι αβάσιμες και ότι από τα στοιχεία της υπόθεσης προκύπτει ότι ο πατέρας ενημερώθηκε όπως έπρεπε για τον χρόνο και τον τόπο της συζήτησης της υπόθεσης. Προς απόδειξη αυτού το δικαστήριο ισχυρίζεται ότι αντίγραφο της αγωγής της μητέρας και η δικαστική αλληλογραφία, με μετάφραση στα αγγλικά και στα σουηδικά, απεστάλησαν στον τόπο κατοικίας του πατέρα και μέσω email. Αφού λοιπόν αυτά απεστάλησαν, γιατί το δικαστήριο δεν επικαλείται την απόδειξη παραλαβής τους από τον πατέρα για να αιτιολογήσει την απόφασή του?
Δεν αρκεί η αποστολή τους φυσικά, εάν δεν γίνει και παραλαβή ώστε να περιέλθουν σε γνώση του, όπως λεπτομερώς αναλύσαμε παραπάνω. Με αυτή τη λογική θα μπορούσαν να τα στέλνουν την προηγούμενη ημέρα και φυσικά να μη λαμβάνει εγκαίρως γνώση ο ενδιαφερόμενος, αφού μέχρι να φτάσουν στα χέρια του θα μεσολαβούσαν εβδομάδες, ακόμη και μήνες.
Κείμενο απόφασης Παρατίθεται Συνημμένη:
Επιπλέον το δικαστήριο αναφέρει και πάλι ότι ο πατέρας κατά την ημέρα του δικαστηρίου βρισκόταν στη Λευκορωσία. Λεπτομερής σχολιασμός αυτού του αστείου ισχυρισμού παρατίθεται επίσης παραπάνω. Τέλος αναπόδεικτα και αυθαίρετα το δικαστήριο θεωρεί ότι ο πατέρας αποφάσισε να αγνοήσει τα δικαστήρια της Λευκορωσίας.
Είναι πραγματικά αδιανόητο το πώς ένα Ανώτατο Δικαστήριο μίας χώρας καταφέρνει και να παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο για τις νόμιμες κοινοποιήσεις δικογράφων, αφού ουδέποτε υπήρξε νόμιμη κοινοποίηση στον πατέρα και ταυτόχρονα να κατηγορεί τον ίδιο τον πατέρα ότι επέδειξε αδιαφορία στα τα δικαστήρια της Λευκορωσίας.
Είναι φανερό ότι θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε εκατοντάδες ή και χιλιάδες γραμμές στο σχολιασμό τέτοιου είδους αποφάσεων, που ντροπιάζουν την έννοια της δικαιοσύνης και παραβιάζουν κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό που έχει σημασία όμως είναι να καταδείξουμε τη στάση αυτής της χώρας, να ενημερώσουμε, ώστε να προστατεύσουμε οποιονδήποτε μπορεί να πέσει θύμα της και να ελπίζουμε να μην υπάρξει στο μέλλον άλλος πατέρας που να υποστεί αυτό το συναισθηματικό και ψυχολογικό βιασμό.
Η Σχολιάζουσα Δικηγόρος
Μάρθα Β. Πόνη, Δικηγόρος (Αρ. Δικηγορικού Συλλόγου 6101)
Πλ.Δημοκρατίας 12 – Θεσσαλονίκη – ΕΛΛΑΔΑ
Tel: 2310 557 100,
Fax: 2310 557112
Email: [email protected]
Σφραγίδα/Υπογραφή
PDF της Νομικής Ανάλυσης της υπόθεσης Επιμέλειας σε EN, GR, RU, UA, SK, και IT:
2020.06.08 EN Legal Analysis on Custody Case-Claim of L. Trafimovich
2020.06.08 GR Legal Analysis on Custody Case-Claim of L. Trafimovich
2020.06.08 RU Legal Analysis on Custody Case-Claim of L. Trafimovich
2020.06.08 UA Legal Analysis on Custody Case-Claim of L. Trafimovich
2020.06.08 SK Legal Analysis on Custody Case-Claim of L. Trafimovich
2020.06.08 IT Legal Analysis on Custody Case-Claim of L. Trafimovich
*Σε περίπτωση που υπάρχουν αποκλίσεις στην ερμηνεία του παραπάνω κειμένου, υπερισχύει το πρωτότυπο κείμενο στην ελληνική γλώσσα.
Νικόλαος ΑΑ Χαιρόπουλος
Πατέρας της Ανθής και της Αλεξάνδρας
Στοκχόλμη, Ιούνιος 2020
Αναθεωρημένο, Οκτ. 2023
It seems that the officials in the Belarusian State Authorities, in the best scenario, are suffering from severe “Inferiority Complexes’“. The rest I leave to the audience and the International Legal Community to conclude.
The Rejection of our Appeal from Mr. Zabara was not only pitiful, but it was also a “PARODY” which clearly shows what qualities this Judge possesses and with what criteria he got his job at the Supreme Court of Belarus. He does not even use a minimum of fragrance to legally justify his absurd arguments! I am sure that Mr. Slizhevskiy will award him for his loyalty, vandalism, and perversion of both Domestic and International Law and of Justice. Of course, Mr. Slizhevskiy, in his turn, will then be awarded by Mr. Luckashenko for his underperformance, and the Cirkus continues!
A number of decisions have been issued by the Belarusian Justice against me, in violation of the 1980 Hague Convention and International Law, violating the paternal, parental, and human rights of me and my children, even depriving me of the right to be heard and be present or represented in Court. One could wonder if, after all, this is “normal” for a country that has not even signed the European Convention on Human Rights or if that is why this country is continuously accused of not respecting Human Rights and Children’s Rights.
For your reference:
Ελληνικά 
English 
Русский 
Українська 
Slovenčina 
Italiano